بهترین و زیباترین و بامعنی ترین شعرها به مناسب شب هاي پرفضیلت قدر برای شما که دراین شبها به پرستش مشغول هستید.
بهترین اشعار شب قدر
فعل مرا دیدی ولی چیزی نگفتی
بنده همان بنده ، خدا مثل همیشه
از ما توسل از تو لطف و دست گیری
آقا همان آقا ، گدا مثل همیشه
ممنون از این‌که دست ما را رو نکردی
مثل همیشه باز هم ستار بودی
چه خوب شد در معصیت مرگم نیامد
ممنون از این‌که باز با ما یار بودی
با این گناهانی که من انجام دادم
باور نمی‌کردم که دستم را بگیری
تو آنقدر لطف و کرامت پیشه اي که
روزی هزاران بار توبه میپذیری
جا مانده بودم تو مرا این جا رساندی
من خواب بودم تو مرا بیدار کردی
وقتی سحر هاي مناجاتت نبودم
آن شب بجای من ، تو استغفار کردی
آنقدر خوبی ِ مرا گفتی به مردم
آنقدر که حتی خودم هم باورم شد
آه اي کرامت پیشه دیدی آخر کار
این مهربانی هاي تو دردسرم شد
هر چند از دست خودم دل گیرم اما
احساس دلتنگی دراین شبها نکردم
قسم بر سجاده خانوم رقیه«س»
من مهربان تر از خودت پیدا نکردم
در رابه روی ما گنه کاران نبندید
ما هم دلی داریم اگرچه رو سیاهیم
گفتند این جا بار عصیان میپذیرند
دیدیم بیش از عالمی غرق گناهیم
علی اکبر لطیفیان
اشعار شب های قدر مخصوص شهادت امام علی «ع»
پیش از آنکه بنویسند جزای همه ی را
می سپارند به تو قدر و قضای همه ی را
شب قدر است ولی قدر نمی دانیمت
که تو باید بدهی اجر و سزای همه ی را
ما برای فرجت آمده ایم امشب، کاش
به اجابت برسانند دعای همه ی را
هر چه از دامن تو دور شود دستی باز
می کشاند وسط احسان تو پای همه ی را
اي گل فاطمه! یابن الحسن! آقاجانم!
بشنو داد همه ی را بشنو صدای همه ی را
کربلایی؟ نجفی؟ سامره اي؟ یا مشهد؟
هر کجا هستی خالی کن جای همه ی را
زائران حرم جد تو را می بخشند
امشب آقا بده پس کرب و بلای همه ی را
محمد بیابانی
نوحه خوانی شب قدر برای شهادت امام علی «ع»
الهی به این بنده فرصت بده
به توفیق بر نفس رخصت بده
الهی کمیلی ابوحمزه اي
مرا با مناجات عادت بده
شب چارمی باز هم آمدم
خودت روز محشر شهادت بده
عوض کن مزاج مرا با دعا
به من حس سبز پرستش بده
سر سفره ات زاهدان سائلند
به این هم نشینی سعادت بده
اگر اوج انسانیت بندگی ست
به آزادی من اسارت بده
چه می‌خواهی از من سر و دست و پا
بهایت چقدر است قیمت بده
تو که هر قدر داشتی داده اي
مرا با خودم آشتی داده اي
مرا عفو کن تا کمیلت شوم
ز خود بگذرم باب میلت شوم
نبینم خودم را خدایی شوم
شب چارمی کربلایی شوم
شبیه مظاهر حبیب آمده
پر از عطر خوش بوی سیب آمده
حسین امشب آمد به بالین من
برای مریضت طبیب آمده
سراغ من خسته انگار که
غریبانه حس غریب آمده
کنون وقت گریه است زینب بیا
به گودال آن نانجیب آمده
گلی راکه گم کرده اي روی نیزه
بمیرم که شیب الخضیب آمده
تمام وجودم همین مطلب است
که امشب خدا ضامنم زینب است
باز امشب « ليله القدر » خداست
ذکر يارب يارب و ورد دعاست
گاه استغفار و دل لرزيدن است
گاه توبه گاه «آمرزيدن» است
گاه عجز و التماس و هم نياز
روبه درگاه کريم چاره ساز
گاه جوشن خوانی شب تا سحر
بارش باران اشک ازچشم تر
پس به وقت ابتهال وحال زار
ياد کن از اين «حقير بيقرار»
التماس دعا
شب عفو است و محتاج دعایم
زعمق دل دعایی کن برایم
اگر امشب به معشوقت رسیدی
خدا را در بین اشک دیدی
کمی هم نزد او یادی زما کن
کمی هم جای ما وی را صدا کن
بگو یارب فلانی رو سیاه است
دو دستش خالی و غرق گناه است
صورت خیس خودش را طرف چاه گرفت
آسمان تیره شد از بس که دل ماه گرفت
بر سر سفره کمی درد دل خودرا گفت
یک نفس گفت ولی آینه را آه گرفت
راه افتاد مسیحا که نفس تازه کند
زیر سنگینی گامش نفس راه گرفت
خانه آوار شد و روی قدم هاش افتاد
اشک هی آمد و تا پای قدمگاه گرفت
سمت در رفت ولی در به تقلا افتاد
و از این حادثه یک فرصت کوتاه گرفت
درب بسته شد و قلاب به پهلوش گرفت
روضه اي شد که دل حضرت درگاه گرفت
باز هم روضه دیوار ودر و یک مادر
باز با دختر خود ذکر « وا اُمّاه » گرفت
لحظه اي بر دراین خانه به زانو افتاد
«اشک بر فاطمه» را توشه این راه گرفت
وقت رفتن شده بودو سحرش آمده بود
پا شد و جلوه ي «یا فالق الاصباح» گرفت
رفت معشوق خودش را بکشد در آغوش
رفت و وقتی که تنش حالت دل خواه گرفت
بوسه اي زد به سرش تیغ و تنش آتش شد
آتشی که به دل سنگ و پر کاه گرفت
مثل زهرا به زمین خورد و به سجده افتاد
آنچنان که دل محراب و دل ماه گرفت
آه یک دست بر آن فرق شکسته که گذاشت
خم شد و دست به پهلوش به ناگاه گرفت
پا شد و رو به مدینه شد و با فاطمه گفت
عاقبت حاجت خودرا اسد الله گرفت
محراب کوفه امشب در موج خون نشسته
یا عرش کبریا را سقف و ستون شکسته
سجاده گشته رنگین از خون سرور دین
یا خاتم النبیین، یا خاتم النبیین
از تیغ کینه امشب فرقی دو نیم گردید
رفت آن یتیم پرور، عالم یتیم گردید
دیگر نوای تکبیر از کوفه بر نیامد
نان آور یتیمان دیگر ز در نیامد
تنها نه خون به محراب از فرق مرتضی ریخت
امشب شرنگ بیداد در کام مجتبی ریخت
امشب به کوفه بذر کفر و ضلال کِشتند
مرغان کربلا را امشب به خون کشیدند
تیغ نفاق امشب بر فرق وحدت آمد
امشب به نام سجاد خط اسارت آمد
امشب به محو خادم، خائن دلیر گردید
آری برادر امشب زینب اسیر گردید
باب عدالت امشب مسدود شد بر انسان
امشب بنای وحدت در کوفه گشت ویران
امشب جهان ز فیض حق ناامید گردید
امشب بنام قرآن، قرآن شهید گردید
سجاده گشته رنگین از خون سرور دین
یا خاتم النبیین، یا خاتم النبیین
آزرده طعم دورى، از یار را چشیده
روى سحر قدم زد با کسوت سپیده
روى زمین قدم زد با آسمان سخن گفت
از ابرها بپرسید از گفته و شنیده
مىرفت سوى مسجد اما نه مثل هر شب
چون عاشقى که وقت وصل دلش رسیده
تکبیر گفت و الحمد تا انتهاى سوره
بهر رکوع خم شد با قامتى خمیده
برخاست از رکوع و آرام رفت سجده
اشک خداست این‌که روى زمین چکیده
تیغى فرود آمد کعبه شکست و تسبیح
محراب ماند و تیغى کاین کعبه را دریده
او سجده کرد اما سر بر نداشت دیگر
سجده به این طویلى مسجد بخود ندیده
کعبه شکست برداشت اما نه بهر میلاد
نزدیک شد زمان دیدار یک شهیده
نه این‌که بالا برده دست تا دعا بکند
خدا کند دستش بشکند خطا بکند
دلش بسوزد قسم خورده دل ها را
به سوزناک ترین داغ مبتلا بکند
شبیه صاعقه تیغی فرود می‌آید
که جشن هر شب ایتام را عزا بکند
اگر که پای جهالت وسط نباشد، تیغ
چگونه قله ي یک کوه را دو تا بکند؟!
سپید رویت را سرخ کرده تا خودرا
سیاه روی ترین فرد ماجرا بکند
نخواست تا که جسارت شود و الا در
بعید بود عبای تو را رها بکند
خدای عاشق فرمود لا فتی الا
که تا حسابِ تو را از همه ی جدا بکند
برای وصف تو دریای واژه قادر نیست
که حق مطلب را کاملا ادا بکند
علی که باشی یعنی مقام تو اعلاست
چرا گروهی باید تو را خدا بکند؟
قریب فاصله مان از تو چارده قرن است
یکی بیاید و فکری به حال ما بکند
لطف تو یارب ازل است و ابد
این منم و این گنه بی‌شماره
روی سیه، بار خطا، فعل بد
نمی زنی به سینه‌ام دست رد یا واحد یا احد یا صمد
تشنـه لبم آب حیاتم بده
غرق گنـاهم حسناتم بده
از کرم خویش نجاتم بده
اگرچه باشدگنهم بی شماره یا واحد یا احد یا صمد
بنده ولی بنـده شرمنده‌ام
رو سیه و زار و سرافکنده‌ام
باز به سوی تو پناهنده‌ام
اي همه ی عفو تو فراترزحد یا واحد یا احد یا صمد
آمده‌ام تا کـه قبولم کنی
وصل به اولاد رسولم کنی
سائل زهرای بتولم کنی
جزکرمت هیچ ندارم سند یا واحد یا احد یا صمد
مرا به قرآن پیمبر ببخش
به اشک صدیقه اطهر ببخش
به آخرین نماز حیدر ببخش
که بوده ذکرم همه ی حیدرمدد یا واحد یا احد یا صمد
عبـد فراری‌ام که برگشته‌ام
غرق به خوناب جگر گشته‌ام
ببین بکار خویش سرگشته‌ام
آخر کارم به کجا میرسد؟ یا واحد یا احد یا صمد
من که گنه‌کارترم از همه ی
ز آخر کار خود کنم واهمه
به پهلوی شکسته فاطمه
ببخش ورنـه آبرویم رود یا واحد یا احد یا صمد
عبدم ولـی عبـد گنه‌کار
هم روسیاهم هم گرفتار
معبود من اي حی دادار
من بنـده عاصی، تو غفار الغوث خلصنا من النار
دستـم بگیــر از پا نشستم
یک عمر عهدم را شکستم
عفو تو باشد بـود و هستم
یارب تو آبرویم را نگهدار الغوث خلصنا من النار
من خستــه از بـار گنـاهم
مویــم سفیـد و روسیـاهم
این عفو تو این اشک و آهم
بـاز آمـدم با جرم بسیار الغوث خلصنا من النار
اگـرچـه مستحـق نـارم
روزم شده چون شام تارم
مولا علی را دوست دارم
بـر حـرمت حیـدر کرار الغوث خلصنا من النار
یا سیـدی تـا زنـده هستم
از عفو تـو شرمنده هستم
شرمنده زین پرونده هستم
خواندم تو رابا این دل زار الغوث خلصنا من النار
از جرم بسیارم چه گویم؟
حتی نیاوردی بـه رویم
پیوستـه دادی آبــرویم
در بین خلق اي حی دادار الغـوث خلصنا من النار
یارب یارب یا الهی
بر جرم سنگینم گواهی
من بی‌پناهم تـو پناهی
من معصیت کارم تو ستار الغوث خلصنا من النار
کو شب قدر که قران به سر از تنگ دلی
هی بگویم بعلی بعلی بعلی
مطلع الفجر شب قدر، درود تو خوش است
ادخلوها بسلام ابدی ازلی
نخستین پرسش میثاق ازل را تو بپرس
تا الستانه و مستانه بگوییم بلی
همه ی قدقامتیان رابه تماشا بنشان
تا مؤذن بدهد مژده خیر العملی
کسی آن سوی حسینیه نشسته است هنوز
همه ی رفتند، شب قدر تمام است ولی
باز قرآن به سرش دارد و هی می‌گوید
بحسین بن علی بحسین بن علی
تقدیر کن اندیشه اي نو در شب قدر
شاعر مهدی زکی زاده قریه علی
با آنکه شبها چشمم از یادت ندارد خواب را
بخشیده یاد روی تو بر هر شبم مهتاب را
در آرزوی دیدنت چشمان مشتاقم براه
عمریست همدم گشته ام جان و دل بیتاب را
چون کودکان گل فروش خودرو به اتومبیل سرزنم
چیزی نمیخواهم مگر گلخنده ي ارباب را
گفتند یونس را نهنگ غصه ها بلعیده است
گاهی خدا با غصه اي یاری کند احباب را
یارب عطا کن در شب تقدیر نو اندیشه اي
تا شویم از دامان دل چرکین غم اذناب را
وقتی خدا بر خاکمان آدم شدن را مینوشت
با عشق نقشی جاودان بخشی
شبهای توبه
شاعر امید غلامی شمس
شبهای توبه را من تا صبح گریه کردم
تا تو مرا ببخشی چون اشتباه کردم
شبهای توبه ي من شبهای قدر من بود
زیرا که هردو چشمم دریای اشک من بود
آن شب کتاب حقت بر سر گرفته بودم
ذکر علی علی را بر لب نهاده بودم
بر زیر بیرق تو تا صبح ناله کردم
تا حاجتم بگیرم چون استخاره کردم
گفتم که یک توسل شاید که چاره باشد
بر درد رو سیاهی چون یک فرشته باشد
فصل بیداری
شاعر علي مولودی
باز آمد ماه پاک ،
ماه شوق و انتظار،
شوق افطاری
به دور سفره ي پر برکت مادر بزرگ ، بابا بزرگ
درکنار هم به دور از واهـمه ، بی دغدغه
روبروی هم ، صمیمی ،
چون گلستانی پر از گل هاي یاس
عطر افشان و گهر باران و خندان و رها.
یک سـماور سینی چایی و فنجان هاي زیبایی
کنارش قوری گل بوته اي از جنس چینی
دم کشیده چای خوش رنگش خوشبو.
تنگ آبی و شرابی ، شربتی ، یک کاسه آش
نان تازه ، گرم و خوشبو
زولبیا و بامیه چیده درون دیس خوش نقش و نگار
دور تا دو
شب قدر آمد و هنگام وصال
شاعر محمد جوکار
باز قدر آمد و شور دگری برپا شد
نور قرآن ببارید ، شرری برپا شد
شب قدر آمد و چشمان دلم شهلا شد
شبنم عشق ببارید و شبم ، یلدا شد
گه وصل آمد ، بار عام داد خداوند مهر ،
عطر مهرش ز شمیم رمضان احیا شد
درب دلها بگشایید اي خسته دلان
ز نسیم سحری ، شورو شری برپا شد
ز نوای خوش آوای یارب یارب ،
ز گلستان حضورش ، شرری برپا شد
عطر مهرش به دلها چراغی افروخت
شب قدر آمد و سیلاب دلم ، دریا شد
هله اي مشتاقان شب قدر آمد و هنگام وصال
قدر این قدر بدانید که بارید
بهترین اشعار شب قدر | جدید ترین شعرها به مناسبت شب هاي قدر ویژه شهادت امام علی «ع»
دسته: